Me lejo te marr fryme thelle dhe ngadale te nis te tregoj per udhetimin qe bera nje dite te zakonshme ,qe me ndryshoi me shume se cdo mund ta imagjinoja.Larg,teper larg ndoshet nje vend I erret e I pafundem,por qe ne te njejten kohe eshte I mbyllur e I rrethuar nga blloqe te larta muri.Vend ky ne te cilin zerat qe bucisnin te ngjallnin frike e lloj-lloj emocionesh te tjera.Isha I vetem,njeri nuk kisha ne krah,por pavaresisht kesaj ngadale po filloja ta njihja token ku po shkilja.Nuk po arrija te orientohesha andaj vetem ecja drejt pa u ndalur.Nuk arrija ta kuptoja nese ishte e vertete qe pas cdo hapi sikur merrja nje goditje,apo ndoshta ishte thjesht mendja e cila lozte me mua.Nuk i vura rendesi e serish vetem ecja.Degjoja zerat qe sec thonin,atje nendhembe.A thua te ishin duke folur per mua?!Serish nuk ndaloja,vetem ecja,gjithmone e me larg e gjthmone e me shume duke e goditur token.Pa pritur,nga askundi shoh nje femij I cili qante pa pushuar.Me shpejtesi drejt tij shkova dhe me ne fund tek ai arrita.E mora ne krah e po e perkundja dhe nuk kaloi shume kohe kur te qara nuk po degjoja me.U ktheva dhe e pashe dhe po qeshte,me te vertete qe po qeshte me mua.U lumturova pa mase.Ne ata sy po shikoja driten qe askund me nuk po e shihja.Por nuk zgjati shume dhe nena e tij na gjeti,nuk me foli a thua se sme pa.Mori djalin e saj ne krahe dhe u largua.U mundova ti shoh sa me shume ata sy prej engjelli e ate buzeqeshje qe te ngrohte shpirtin.Qendrova gjate aty,me syte mbyllur duke shpresuar qe ta shihja edhe nje here ate vogelush,por ce do,perkjekja ishte e kote.Mblodha forcat e u ngrita per te ecur serish.Asgje skishte ndryshuar.Une akoma degjoja ato zerat qe peshperisnin dhe sigurisht akoma ndodhesha ne boshellek.Nuk e kuptoja pse,por lotet me rridhnin pa pushuar.Te ishte valle per faj te atij vogelushit?!Kush e di?!Frymemarrjet e thella me ishin shpeshtuar,e zemra sa spelciste nga rrahjet e saj.Isha i hutuar nuk e dija cpo ndodhte.Papritur serish ndodhi dicka.Kete here pashe nje djalosh rreth te pesembedhjetave,me ftyren e mbuluar e me nje pale kufje ne vesh,qe qendronte I ulur e qe fjale nuk nxirrte.Nuk e di ku e gjeta guximin por iu ula prane pa I thene asnje fjale te vetme.Zeri kumbues I kufjeve degjohej deri tek une,sic duket do ta kete ngritur volumin deri ne maksimumin e tij.Ndoshta sme kishte degjuar teksa i isha afruar.E cuditshme ishte sepse pas pak sikur po sinkronizoheshim,tanime merrnim e nxirrnim fryme ne te njeten kohe.Nuk munda te duroj me dhe thjesht u ngrita dhe u nisa per te ikur,kur djaloshi misterioz nga dori me kapi dhe nuk me leshoi.U ktheva ngadale per ta pare por per habine time gje skishte ndryshuar,fytyra e trupi I tij skishin levizur.A thua cte kete qene valle qe sme la te iki.Nejse e kalova dhe kete gje nga mendja dhe serish u nisa per te ecur.U mundova ta largoj nga mendja por smunda.Ishte e pamundur qe te mos mendoja per djaloshin misterioz qe I vetem qendronte.I humbur ne keto mendime,kisha ecur shume por
tanime nuk po perballesha me asgje.Isha I tmerruar,a thua isha bllokuar ne kete labirint te ciles rrugedaljen nuk do ia gjeja kurre.Vrapoja dhe vetem vrapoja,nuk ndalesha dot.Mbylla syte e koken lart e drejtova,kerkova meshire,u dorezova.Por asgje,asnje sinjal,asnje dere e hapur,asnje njeri.Po ulerisja por zeri sme degjohej,e ne toke u perplasa duke qare,duke goditur token me sa force kisha.Nje shuplake me goditi,e teksa ngrija syte asgje nuk shihja.Isha me I qete,tashme nuk po qaja me.Serish mu kujtua djaloshi dhe drejt tij u nisa.Pas pak rruge vrapimi me ne fund e arrita.Ne kembe e ngrita,kufjet ia hoqa dhe fytyren ia zbulova.Mbeta pa fjale,a thua cpo ndodhte.Isha cmendur valle,apo ishte e vertete qe djaloshi isha une?!Pashe ne syte e tij te mbushur me lot,por jo lotet qe mendoni ju.Ishin lote qe u shoqeruan me buzeqeshje dhe me nje perqafim nga djaloshi.E ndjeva qe zerat qe ne fillim peshperisnin u mblodhen te gjitha te ai dhe duke u bere nje ze I vetem ai mori fryme thelle dhe me tha:”Ti ia dole,po po eshte e vertete ti ia dole.Degjo,eshte e vertete qe ndoshta femijeria jote tashme eshte larguar dhe ndoshta edhe ketu me te je takuar dhe edhe ketu te eshte larguar.Po eshte e vertete qe tashme je I rritur dhe gjerat per ty nuk jane me thjesht lojera.E di qe I mendon shume gjerat,e di se je nje djalosh qe mundohet ti njohe te gjithe vetem e vetem qe ti beje te lumtur dhe qe te mos i merzise kurre ata qe ka prane.Por me degjo,une e di se sa I fuqishem ti je,e di se ndoshta besim ne vetvete nuk ke por prej teje kerkoj vetem dicka.Mos lejo kurre qe qerpiket te pengojne syte e ty qe te shohin mes per mes zemres tende.Une te premtoj qe do te jem gjithmone ketu per ty duke te te mbeshtetur nga brenda.Tani para se te ikesh shiko edhe njehere ku ndodhesh dhe dil kryelarte nga ketu.Ndoshta do jesh I zene,ndoshta sdo kesh shume kohe por nje vizite njehere ne ca kohe sdo na bente keq.E di,qe te njohim njeri-tjetrin pak me shume.Tani vazhdo,jeta do te jete bere merak per ty.”Keto ishin fjalet qe degjova,teksa ngadale ne shkriheshim ne nje te vetem.Bera sic me tha,ktheva koken,duke pare vendin,por tani ndodhesha mes drites,gezimit,harese dhe me e rendesishmja tashme ndihesha I plotesuar,sepse nje mardhenie qe e kisha harruar tashme po e rinisja.Teksa mbylla dhe hapa syte,kuptova qe ndodhesha ne dhomen time dhe teksa drejt pasqyres vrapova,pashe lote ne syte e mi por te shoqeruara me nje buzeqeshje rrezatuese.“E di qe je me mua”- bertita.E nena me pyeti:”Kush?” e une me qetesi I thashe:”Vetja ime”.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
